Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Ερώτηση

Πόσα όνειρα, δάκρυα, ελπίδες, φόβους, πόση αγωνία, ενθουσιασμό, χαρά, πόσο τρόμο, πόσα αντιφατικά συναισθήματα μπορεί να χωρέσει εντέλει το πλασματάκι που αναδεύεται εντός; 
..............................................

8 σχόλια:

  1. Και που να δεις ακόμα τι γίνεται όταν αυτό το πλασματάκι βγει εκτός. Για μένα ήταν η πιο έντονη εμπειρία της ζωής μου και το μεγάλωμά του ότι πιο ωραίο έχω κάνει... (αν και εχω πολύ δρόμο ακόμα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω κάθε υπεύθυνος γονιός τα σκέφτεται όλ' αυτά. Ο φόβος μου είναι μην κάνω κι εγώ όλα αυτά που βλέπω και με εκνευρίζουν, μην πέσω στις ίδιες παγίδες - σαν αυτα που έγραψες τελευταία στο blog σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Sike μου, εν αποφασίζω. Δε θέλω να γράφω online τις σκέψεις μου. Νομίζω εν πολλά εύκολο να βγάλω τη ζωή μου προς τα έξω, αν ξεκινήσω, να φανερώσω ποια είμαι, και δε θέλω να εκτεθώ! Γι' αυτό κι έμεινα απλός παρατηρητής. Τώρα και με το μωρό που έρχεται, λες να προλαβαίνω;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. en pellares pou laleis :)
    ama theleis den ektithesai. Allo na grafeis tes skepseis sou, kai allo na kratas imerologio me gegonota ("simera epia sto Metro kai egorasa 7 galata kai 15 koutia sardeles, meta eixa meeting ston 16o orofo, i synadelfos eferen kai ta tridyma tis simera sto grafeio, etilefwnisen mou o proedros na me rwtisei an eplynna tin limo, meta ekopsa ton antra mou spiti me ton ydravliko je akousen me i geitonia" ktl - touta fanerwnoun se nai)

    grafe ji an katalavw poia eisai tha sou pw je na stamatiseis :D

    !!kalws na to dexteis!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κόρη! Πού ξέρεις ότι ψωνίζω από το Μετρό; Είδες, αποκαλύφθηκα ήδη! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστώ που με σκέφτηκες αλλά... ΑΚΟΜΑ!!!!!!!!!! Εν καλά που λαλούν ότι το πρώτο καθυστερεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή